“ପୁରୀ ଧାମ… ଶ୍ରୀ କ୍ଷେତ୍ର… ଯେଉଁଠାରେ ବିରାଜିତ ଅଛନ୍ତି ମହାପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ… ସେଇ ଦୟାମୟ, ଭକ୍ତବତ୍ସଳ ଠାକୁର… ଯାହାଙ୍କୁ ଜଣେ ଜଣେ ‘କାଳିଆ’, ଅନ୍ୟେ ଚାହାନ୍ତି ‘ନୀଳାଚଳ ନାଥ’ ଭାବେ… ତେବେ ଅନେକ ଭକ୍ତ ତାଙ୍କୁ ସ୍ନେହରେ କୁହନ୍ତି ‘ଚକା ଡୋଳା’…”
“ତେବେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠେ – କାହିଁକି ତାଙ୍କୁ ‘ଚକା ଡୋଳା “ସମ୍ବୋଧନ କରାଯାଏ?
“ଏହି ନାମ ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ରହିଛି ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କ ଅନନ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟିରେ। ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆଖି ବଡ଼, ଗୋଲ ଏବଂ ସର୍ବଦା ଖୋଲା ରହିଥାଏ… ତାଙ୍କ ଆଖିରେ ନିଦ୍ରା ନାହିଁ କି ଲୁହ ନାହିଁ… ସେ ନିରନ୍ତର ତାଙ୍କ ଭକ୍ତଙ୍କୁ ଦେଖନ୍ତି… ସେ ସର୍ବଦା ଜାଗ୍ରତ ଅବସ୍ଥାରେ ରୁହନ୍ତି …”
“ଜଣେ ଆଦି ବୃଦ୍ଧ କହିଥିଲେ,
‘ଏମିତି ଆଖି ଯେଉଁଥିରେ ନିଜେ ଗୋଲ ଘୂରୁଛି, ତାକୁ ମୁଁ କୁହେ ଚକା ଡୋଳା…
ସେ ମୋ ମନ ଭିତରୁ ବାହାରି ତ ସ୍ଥିର ନୁହେଁ… ମୋ ଆତ୍ମା ମଧ୍ୟ ଘୂରେ ତାଙ୍କୁ ଚିନ୍ତା କରି…'”
“ଏହି ଚକା ଆଖି – ସେ କେବଳ ଦେଖିବା ପାଇଁ ନୁହେଁ, ଭକ୍ତଙ୍କ ପ୍ରତି ଅପାର ସ୍ନେହ ପ୍ରକାଶ କରିବା ପାଇଁ…”
“ମହାପ୍ରଭୁ ଜଣେ ମାତୃପିତା ଭଳି – ସଦା ତାଙ୍କ ପିଲାଙ୍କ ଉପରେ ଦୃଷ୍ଟି ରଖନ୍ତି…
ସେ ଆମ ଅନ୍ତର ଦେଖନ୍ତି, ଆମ ଆଶା ଓ ଭୟ ଦେଖନ୍ତି, ଓ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି – ଆମ ନୀରବ ପ୍ରାର୍ଥନା…”
“ତେଣୁ ଭକ୍ତମାନେ ତାଙ୍କୁ ଭାଲ ପାଇ କୁହନ୍ତି –
‘ଚକା ଡୋଳା, ମୋ ଉପରେ ତୁମ ଆଖି ରଖ… ତୁମ ଦୃଷ୍ଟି ଅପରିମିତ କରୁଣାର ଦ୍ୱାର…
ମୋ ପାପ ଘୁଚିଯାଉ, ମୋ ଆତ୍ମା ପବିତ୍ର ହେଉ…'”
ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ… ଚକା ଡୋଳା ର ଅଶୀମ କୃପା ତୁମ ପରେ ବର୍ଷୁ ହେଉ…
“ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ!”
